Fransa’da Bir Şube Açmanın Türkiye İçin Büyük Fırsatı

Ben şu an Fransa’dayım ve buradaki tabloyu kendi gözlerimle görüyorum. Burada masa, sandalye ve benzeri mobilya ürünlerine olan talep çok yüksek. İnsanlar kaliteli, dayanıklı ve aynı zamanda uygun fiyatlı ürünlere önem veriyor. Türkiye’de üretilen ürünler, kalite ve maliyet açısından Avrupa pazarında ciddi bir rekabet gücüne sahip.

Bilimsel olarak bakarsak:

• Alım gücü yüksek: Fransa’da kişi başına düşen milli gelir, Türkiye’nin birkaç katı. Bu da tüketicilerin daha yüksek fiyatlı ürünleri dahi rahatlıkla alabilmesini sağlıyor.

• Pazar boşluğu: Avrupa’da yerli üretim maliyetleri çok yüksek. Türkiye’den gelecek kaliteli ürünler, burada hem uygun fiyat hem de yüksek kalite dengesi kurabilir.

• Katma değer: Türkiye’de satılan bir sandalye diyelim 20 € karşılığı iken, aynı sandalye burada 70-100 € arasında alıcı bulabiliyor. Yani tek bir üründen %300’e varan kâr elde etmek mümkün.

• Sürdürülebilirlik: Avrupa’da uzun ömürlü, sağlam ürünlere yatırım yapılıyor. Türk üretimi, kaliteyi artırarak burada kalıcı marka olabilir.

Ticareten bakıldığında:

• Burada bir şube, mağaza veya küçük bir imalat atölyesi açmak demek, Türkiye’deki kazancın birkaç katına çıkmak demektir.

• Bunun yanında ülke ekonomisine döviz girişi sağlanır, ihracat gelişir.

• Aynı zamanda Türk markalarının Avrupa’da bilinirliği artar.

Kısacası, bu sadece bireysel bir kazanç değil; ülke için de büyük bir fırsat. Bugün Fransa’da bir şube açmak, yarın Avrupa pazarının kapısını aralamak demektir.

Al-Sat mı, Gerçek Yatırım mı ?

Al-sat ile kısa vadeli kazanç mı, yoksa güven ve uzun vadeli yatırım mı önceliğiniz? Fabrikayı inceleyip, büroda sipariş vererek rahatça işinizi takip edebilirsiniz; trafik ve güven derdi yok.

Seçim yapmak size kalmış: sürekliliğe ve deneyime dayalı üretimi mi tercih edeceksiniz, yoksa kısa sürede değişen sistemleri mi?

Paralarınızın ülkeye yatırım olarak dönmesini mi yoksa farklı yollarla kullanılmasını mı önemsiyorsunuz ?

Bahane Kültürü ile Yozlaşmış Ticaret

Bugün bazı ticaret alanlarında gözlemlediğim şey şu: üretici veya satıcı, bir sorumluluğu yerine getirmemek için sürekli bahaneler üretiyor. “Hammadde yok, maliyet arttı, ihracat fırsatı kayboldu” gibi gerekçelerle, tüketiciye doğruyu söylemekten kaçınıyor.

Bu durum, kısa vadede kazanç sağlıyor olabilir; ama uzun vadede piyasada güveni yok ediyor, rekabeti yozlaştırıyor. İnsanlar, gerçek değeri ve kaliteyi sorgulamak yerine, bahanelerle yönlendiriliyor.

Türkiye’de ticaretin etik temelleri güçlüydü; kalite, dayanıklılık ve dürüstlük önde gelirdi. Bugün ise bazı üreticiler, ihracatta veya iç piyasada kazanç fırsatlarını bahanelerle açıklayıp, piyasayı kendi lehlerine şekillendiriyorlar. Bu, kısa vadede mantıklı gibi görünebilir; ama objektif olarak baktığınızda uzun vadede sürdürülebilir bir yaklaşım değil.

Uygun Fiyat mı, Gerçek Değer mi ?

Müşterilere yeterli olanın “uygun fiyat” olmadığını fark ettim.

İnsanlar faizle veya kredi kartı taksidi ile ödeme yapabildikleri için satıcılar fiyatları komisyon ve diğer masraflarla yükseltiyor ve piyasayı kendi elleriyle yukarı çekiyorlar.

Kalite Avrupa ile aynı olmasa da insanlara “aynı kalitedeymiş” gibi satmak kısa vadede kazanç sağlıyor, ama uzun vadede güveni zedeliyor.

Benim bakışımda, ne olursa olsun dürüstlük ve şeffaflık öncelikli olmalı.